In een waterloop treedt een plotselinge peilverandering op. Daardoor komt een grondwaterstroming op gang zodat de grondwaterstand in de tijd verandert.

Een watergang doorsnijdt een freatische watervoerende laag. De invloed van het waterpeil op de freatische grondwaterstand wordt berekend als functie van plaats en tijd. Daarbij wordt rekening gehouden met extra weerstand nabij de sloot.

Het waterpeil in een watergang daalt of stijgt snel met h0, waardoor ook het grondwater stijgt. Daardoor neemt de gewasverdamping toe, waardoor de stijging van het grondwater minder groot is dan zonder verdamping.

Een waterloop met een laag peil trekt grondwater uit de omgeving aan. Het watervoerende pakket wordt aan de bovenkant afgesloten door een deklaag met watervoerende sloten.

Een ondiepe waterloop doorsnijdt een watervoerende laag die aan de bovenkant wordt afgesloten door een deklaag met watervoerende sloten.

Een diepe waterloop doorsnijdt een watervoerende laag met freatisch grondwater. Op enige afstand bereikt de grondwaterstand het maaiveld. Bij een bekende pakketdikte H en neerslagoverschot N kan de afstand waarover de waterloop de grondwaterstand verlaagd worden berekend.

Op enige afstand van een gebied met een ondiepe grondwaterstand ligt een sloot. De bodem van de sloot reikt niet tot op een ondoorlatende basis (onvolkomen watergang). Hoe ver reikt de invloed van de sloot?

Een freatisch pakket met neerslag wordt aan de linkerrand begrensd door een diepe watergang. Hierdoor treedt een verlaging op van het grondwater. De afstand B waarover verlaging optreedt kan worden berekend. De afstand B waarover verlaging van het grondwater optreedt kan worden berekend als de afstand tot de waterleiding bekend is.

Een watervoerende laag wordt aan de bovenzijde afgesloten door een deklaag met watervoerende sloten. Aan weerszijden liggen randen met een vaste grondwaterstand.

Een strook grond met neerslag wordt aan weerszijden begrensd door watergangen (randen met een vast peil). Formules zijn beschikbaar voor de grondwaterstand, de afvoer naar sloten en de ligging van de waterscheiding tussen de watergangen.

Tussen twee gebieden bestaat een verschil in oppervlaktewaterpeil langs een rechte grens. Hierdoor stroomt grondwater van het hoge naar het lage peil.

Een rond gebied met sloten (een ronde polder) heeft een ander polderpeil dan het omliggende gebied. Hierdoor treedt grondwaterstroming op. De grondwaterstand in de zandondergrond en de kwel naar of wegzijging uit de polder kunnen worden berekend.

In een rond gebied zonder sloten infiltreert een bekend neerslagoverschot (qv) naar de ondergrond. De formules beschrijven de opbolling m0 van het grondwater, het debiet q(r) en de perifere weerstand Phor.

Een ronde waterplas met een waterpeil dat lager is dan het slootpeil in de omgeving. Het omliggende gebied wordt aan de bovenkant begrensd door een deklaag met watervoerende sloten.

 De formule van Hooghoudt geeft de opbolling van de grondwaterstand in een perceel tussen twee sloten.

De freatische grondwaterstand tussen twee sloten in een perceel met neerslag en kwel wordt beschreven door de formule van Wesseling.

Exacte oplossing (2D) voor grondwaterstroming in een perceel tussen twee sloten met neerslag en een flux over een doorlatende onderrand.

De kwel naar een perceel kan worden geschat uit metingen van de grondwaterstand en het slootpeil. Pankow heeft hiervoor enkele formules afgeleid.

Regenwater drijft op het onderliggende grondwater en vormt een regenwaterlens. De dikte kan worden berekend als de hoeveelheid kwel bekend is.

Onder een deklaag met watervoerende sloten wordt grondwater onttrokken.
De formule van De glee beschrijft de stationaire verlaging naar de put.
De instationaire verlaging wordt berekend met de formule van Hantush.

In een dik freatisch of in een afgesloten pakket onder een zeer ondoorlatende (klei)laag) wordt grondwater onttrokken. Op afstand R ligt een rand met een vaste stijghoogte. De stationaire verlaging van het grondwater en de reistijd naar de put zijn eenvoudig te berekenen.

In een vrij afwaterend gebied met watervoerende sloten wordt grondwater onttrokken. Hierdoor vallen de sloten nabij de onttrekking droog tot op een afstand R van de winning.
De stationaire verlaging van het grondwater wordt berekend met de formule van Blom.

In een freatische watervoerende laag wordt grondwater onttrokken. Op afstand R van de onttrekking ligt een vaste rand.
De formules beschrijven de stationaire verlaging en het debiet in de watervoerende laag.

Aan een afgesloten watervoerende laag wordt grondwater onttrokken. In de omgeving van de put is geen vaste rand, het onttrokken grondwater komt volledig uit de aquifer. Daardoor wordt geen stationare situatie bereikt.
De verlaging wordt berekend met de formule van Theis.

Een zandplas is in geohydrologische zin op te vatten als een grondwateronttrekking uit een put met diameter zo groot als de plas. Het effect op het grondwater is eenvoudig te berekenen.

De reistijd van een waterdeeltje in een watervoerende laag kan worden berekend op basis van een eenvoudige formule waarin alleen de grondwateraanvulling, de pakketdikte en de porositeit een rol spelen.

Een regendruppel infiltreert in een freatisch watervoerend pakket met neerslag. Het grondwater stroomt vanaf een waterscheiding (x=0) naar een rand met een vast waterpeil (x=L). Voor de reistijd tussen infiltratie en aankomst bij de vaste rand bestaat een exacte oplossing.

Een put onttrekt grondwater aan een freatisch pakket. De reistijd van een waterdeeltje kan worden berekend met een formule waarin de imaginaire error functie (erfi) voorkomt.

De reistijd naar een watergang kan worden berekend met een formule van Ernst die voortbouwt op de reistijdformule van De Vries voor regionale stroming.

De verblijftijd van grondwater is de tijd die is verstreken sinds het moment van infiltratie in de bodem. Soms wordt de duur van de stroming in de onverzadigde zone daar ook bij gerekend wat vooral in gebieden met een dikke onverzadigde zone (bijvoorbeeld de Veluwe) tot aanzienlijk hogere verblijftijden kan leiden.

Er bestaat een vaste verhouding van 1 op 40 tussen de opbolling van de waterspiegel in de duinen boven zeeniveau en de diepte van de zoutwaterbel. Deze verhouding tussen opbolling en de dikte van de zoetwaterbel beschrijft is in de literatuur bekend als het principe van Ghyben-Herzberg.

In de duinen vormt zich door neerslag een zoetwaterbel die drijft in het zoute zeewater. De vorm van het freatisch vlak (de bovenkant van de zoetwaterbel) wordt berekend met een formule die in de Nederlandstalige literatuur bekend staat als de formule van Ghyben-Dupuit.

Door neerslag vormt zich in de duinen een zoetwaterbel. Dit water treedt uit aan de randen van het duinmassief. Van der Veer leidde formules af die het verloop van de freatische grondwaterstand en de vorm van de zoetwaterbel beschrijven, inclusief de zones met uittredend zoet grondwater.

In een duinmassief bevindt zich op enige diepte een ondoorlatende laag. De afstand Ls waarover het zoute water de duinen binnendringt en de opbolling van het zoete water in het duinmassief h(x) kunnen analytisch worden berekend.

De snelheid waarmee een zoetwaterbel op zout grondwater aangroeit tot de maximale dikte wordt beschreven door de formule van Brakel.

Een diepe waterloop doorsnijdt een gebied met meerdere watervoerende lagen en een deklaag met watervoerende sloten.

Effect van een peilverschil in een gebied met watervoerende sloten voor meerdere watervoerende lagen.

In een gebied met watervoerende sloten wordt grondwater onttrokken aan meerdere watervoerende pakketten.